„Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych” ks. Jan Twardowski

poniedziałek, 31 październik 2022

Pierwsze dni listopada z Uroczystością Wszystkich Świętych i Wspomnieniem Wszystkich Wiernych Zmarłych to czas zadumy i refleksji nad życiem oraz przemijaniem. Szczególnie właśnie w tych dniach wspominamy swoich bliskich i przyjaciół, których już nie ma wśród nas. Odeszli na zawsze, ale trwają w naszej pamięci i sercu…

Z tej okazji wspominamy także osoby związane z Łapami, które zmarły w przeciągu mijającego roku. Działalność tych osób w sposób szczególny odcisnęła wyraźny ślad w życiu naszej gminy, wpisując się na stałe w karty jej historii…

Śp. kpt. Jan Krassowski – prezes Związku Żołnierzy AK w Łapach

(zmarł 15 listopada 2021 r. w wieku 94 lat)

Śp. kpt. Jan Krasowski był prezesem Związku Żołnierzy AK Warszawa-Mazowsze Koło w Łapach. Był naocznym świadkiem i uczestnikiem konspiracji w czasie II wojny światowej i w późniejszym okresie. Jako nastoletni chłopiec za sprawą swojego ojca został członkiem Armii Krajowej. Po zakończeniu wojny działał w podziemiu niepodległościowym.

Za swoją działalność został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem za Zasługi dla Obrony Kraju, Medalem Pro Patria, Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej oraz Ryngrafem Żołnierzy Wyklętych. Odznaczenia zostały przyznane w uznaniu Jego zasług dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, a także za aktywną działalność społeczną i kombatancką.

W 2018 r. śp. kapitan Jan Krassowski otrzymał Nagrodę Honorową Instytutu Pamięci Narodowej "Świadek Historii" przyznawaną osobom zasłużonym dla upamiętniania historii narodu polskiego.

Śp. kpt. Jan Krassowski był inicjatorem ufundowania sztandaru Koła Związku Żołnierzy AK-WiN. Uroczystość nadania i poświęcenie sztandaru odbyła się w Narodowe Święto Niepodległości w 2011 r. na Placu Niepodległości w Łapach.

Śp. Jan Krassowski aktywnie uczestniczył w życiu społecznym Łap. Dopóki był na siłach i zdrowie mu pozwalało uczestniczył we wszystkich uroczystościach upamiętniających ważne wydarzeń rocznicowe i patriotyczne, które odbywały się w Łapach i gminach sąsiednich. Zawsze w mundurze, z kwiatami i z pocztem sztandarowym. Jako prezes Koła Związku Żołnierzy AK dbał też o członków Koła nie tylko z gminy Łapy, ale też z gmin sąsiednich. Interesował się ich losem i pomagał, gdy tylko mógł.

Prywatnie śp. Jan Krassowski był bardzo sympatycznym, towarzyskim, życzliwym i wesołym człowiekiem. Gdy była okazja zawsze żartował i się uśmiechał. Mimo że nosił w swojej pamięci okrutne, brutalne i krwawe obrazy z czasów II wojny światowej, których był naocznym świadkiem. Zawsze, gdy wspominał wojenne wydarzenia mówił bardzo wzruszony jakby nadal były w nim żywe. Był patriotą. O Ojczyźnie zawsze mówił z ogromnym szacunkiem.

Śp. ksiądz Marek Dołęgowski, proboszcz parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Bokinach

(zmarł 28 listopada 2021 r. w wieku 55 lat)

Śp. Halina Jankowska

(zmarła 13 grudnia 2021 r.)

Śp. Halina Jankowska (z domu Galas), wieloletnia pracownica Urzędu Miejskiego w Łapach. Swoje życie zawodowe od początku związała z Łapami, pełniąc przez wiele lat funkcję kierownika Referatu Gospodarki Nieruchomościami. Zapamiętamy Ją jako osobę życzliwą i niezwykle energiczną, a także kompetentną w zawodowej dziedzinie.

Śp. Marianna Kaczyńska

(zmarła 15 marca 2022 r. w wieku 79 lat)

Śp. Marianna Kaczyńska z Łap w latach 2014-2018 była radną Rady Miejskiej w Łapach. W latach 1964-1990 pracowała w Białostockich Zakładach Wyrobów Galanteryjnych. Od 1980 r. działała w NSZZ "Solidarność". Od 1990 roku pracowała w Regionie Podlaskim NSZZ "Solidarność" Oddział w Łapach na stanowisku Przewodniczącej Oddziału. W 1995 r. m.in. z jej inicjatywy wykonano sztandar związkowy, a w czerwcu 2011 r. dzięki m.in. jej staraniom skwer przed dawnym Domem Kultury przy ul. Nowy Rynek 15 otrzymał nazwę - Plac NSZZ "Solidarność". Śp. Marianna Kaczyńska angażowała się także w prace Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Kolejarz”. Była organizatorką Pielgrzymek Ludzi Pracy do Sanktuarium Matki Bożej Pojednania w Hodyszewie. Była społecznikiem, zawsze oddana sprawom Łap i ich mieszkańcom. Ciepły i serdeczny człowiek.

Śp. Jerzy Rydzewski – Honorowy Obywatel Miasta i Gminy Łapy

(zmarł 14 września 2022 r. w wieku 98 lat)

Śp. Jerzy Rydzewski był emerytowanym nauczycielem fizyki i astronomii w LO w Łapach, LO w Białymstoku, w Liceum Pedagogicznym w Łapach, w Studium Nauczycielskim dziennym i zaocznym w Białymstoku, w LO dla pracujących. W ZSM w Łapach pracował jako nauczyciel i pełnił funkcję wicedyrektora.

W styczniu 2015 r. ówczesna Rada Miejska nadała Panu Jerzemu Rydzewskiemu Honorowe Obywatelstwo Miasta i Gminy Łapy.

Pan Jerzy Rydzewski był powszechnie szanowanym, jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych mieszkańców naszego miasta. Profesor Rydzewski był wychowawcą i nauczycielem wielu pokoleń mieszkańców Ziemi Łapskiej. Wielokrotnie nagradzany, wyróżniany i odznaczany. Był bardzo chwalonym i cenionym przez młodzież pedagogiem. Praca była jego wielką pasją. Pan Rydzewski był żywą historią naszego miasta, ponieważ urodził się w 1924 roku, podczas gdy Łapy uzyskały prawa miejskie w 1925 roku.

Na początku wojny, mając 15 lat, został gońcem Magistratu. Był świadkiem, jak Niemcy bombardowali miasto, zabijając wiele osób. W wyniku bombardowania ich dom spłonął. Rodzina musiała się ewakuować do Wilna, ale wkrótce powrócili do Łap i zamieszkali przy ul. Fabrycznej. Podczas okupacji sowieckiej uczęszczał do Technikum Handlu Radzieckiego i Ogólnego Wyżywienia z wykładowym językiem rosyjskim. Naukę przerwał z powodu konfliktu z sowieckimi władzami szkoły.

Po wkroczeniu Niemców w 1941 r. zamieszkali przy ulicy Bociańskiej 21. Już od 1941 do końca 1945 roku pracował w Zakładach Kolejowych, po 12 godzin dziennie, w niewolniczych warunkach.

Działał czynnie w konspiracji (był łącznikiem Komendanta Obwodu). Był świadkiem, jak 27 maja 1944 r., podczas wielkiej łapanki w mieście, Niemcy aresztowali i wysłali do obozów 10 jego kolegów, z których 4 już nigdy nie wróciło. Wraz z Zygmuntem Łapińskim uniemożliwił wywiezienie przez Niemców z Zakładów przesuwni, służącej potem w odlewni.

Po wojnie, w 1946 r., zdał maturę i rozpoczął studia na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Będąc studentem I roku, gdy przyjechał na Święta Bożego Narodzenia i odwiedził swoją dziewczynę (przyszłą żonę, Krystynę) został wraz z nią i jej ojcem aresztowany przez Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Tygodniami przetrzymywany był i przesłuchiwany w Białymstoku i Zabłudowie (m.in. w ziemiance po kartoflach w kilkunastostopniowym mrozie).

Studia ukończył w 1949 r. i podjął pracę w zawodzie nauczycielskim, którą mu utrudniano, postrzegając go jako „wroga ludu”. Mimo szykan od początku zdobył szacunek i uznanie nauczycieli, uczniów i rodziców. Uczył fizyki i astronomii.

Był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany, w tym m.in. wyróżniony nagrodą I i II stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej (1972, 1980), wielokrotnie wyróżniany przez Kuratora Oświaty w Białymstoku, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, srebrną odznaką Zasłużony Białostocczyźnie, Medalem Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką „Weteran Walk o Niepodległość”. Za działalność konspiracyjną uzyskał honorowy stopień oficerski Wojska Polskiego.